Muhabbetle Müebbete Şiiri - Günal Aydın

Seyreyledim ay yüzünde AŞKIN nur cemalini
Duydum gözlerinde sözün en yürekçesini
Buldum ellerinde hayatın kendisini
Soludum nefesinde masalların güzelliğini

Bir isyanla bin intihar doğdu içimde
Özlem hançeri vurulmuş can evime
Çay karası gözlerinin eşliğinde
Solumdan uzanıyor saçların geceye

Hasretinle ayaklanma başlıyor ruhumda
Ruhum ki can çekişiyor yokluğunda
Yol buluyorum rüyalarımın şehrine
Şehrin ki sevdiriyor kendini yar diye

Siliyorum yer yüzünden herkesi
Herkeste silmiş yüreğinden beni
Gözyaș ım düşüyor her mısraya
Kayboluyorum yine
Şiirlerin birtürlü doğmayan sabahında

Şimdi ezanlar var minarelerde
Gün aydı diyor güvercinlerde
Hiç kimse bilmiyor gecenin yandığını
Yıldızlar şahit
Ay yüzün yaktı canımı

Canımın son demi oldun gecede
Düştün her dizeye
Kalemimden hece hece
Aşk senli güzel bir bilmece
Çözülmüyor bağlanmışım zincirlerle
Gönlüm mahkum yüreğinde
Hemde muhabbetle müebbete