Bazen muhabbetin hasıl olunca bana
Utancımdan dudağımı ısırırım..
Sen görmezsin de kafamı kazağımın altına gömerim..
Sanki böyle yapınca duygularımdan kaçabilirmişcesine..
Hem uzaklaşmak isterim hem de yakın olmak sana sanki
yıllardır tanırcasına..
Yüzünü hayal ederim fotoğraflardan ve
hemen hafif kırık dişinin masumiyeti gelir gözümün önüne,
minik bir tebessüm alır o zaman dudaklarımın kıvrımının yerini..
Seni düşününce yüreğime bir ferahlık gelir,
işte ozaman hüznümün yerini
sevincim alır..
Gözünden düşmekten korkarım çocuk gibi..
Bu yüzden bazen şımarıklığımı bir kenara koyar,
Hafif kadınsı eda takınırım bu rolü beceremesemde:)
Ama yine de bilirsin sen,
çünkü sen,
senden saklanan her şeyi sobelemekte usta bir sanatçısın..
Sanatçı derim çünkü sözlerinle insanların hamuruna dozunda maya katar tutturursun..
Nicedir bunu sana söylemekten imtina eder, çekinirim ancak
Seni seviyorum..
t.o
Kayıt Tarihi : 23.5.2024 06:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!