Muhabbetimiz Şiiri - Orkun Işık

Bir zaman çeşmesi dediler kandım
Alevi alevle söndürdüm yandım
Nereden bileyim gülerim sandım
Kendi suretimi VURDUM öğrendim…

Bilmezken kendimi, yazdım ismini
Nakşettim rüyama gönül resmini
Boş eylerken hayat denen cismini
Elif kapısında DURDUM öğrendim…

Bir hicran yarası sarar kalbimi
Kaybederim sana kendi kendimi
Marifet değildir aşmak haddimi
Aşkını zamana KURDUM öğrendim

Gülün büyüsüydü yarin sevisi
Ummaniyetimin tektir havisi
Bir perde açıldı nurdan mavisi
Rüyamı iyiye YORDUM öğrendim

Aklımdan geçmedi cismini çalmak
Güneş gibi gökte yalnızca kalmak
Dünyayı boşayıp geceye dalmak
Yunus dergahına SORDUM öğrendim

Değer miydi yüreğim aşk mabedine
Ne vardı gideydim ruh ebedine
Hep yükseldim arşa kâh ine ine
Alev alev yanan KORDUM öğrendim.

Aşkın anahtarı vurulmak mıydı
Yoksa bir yay gibi kurulmak mıydı
Ferhattan Mecnuna sorulmak mıydı
Hırkası tozunda HORDUM öğrendim…