Muhabbeti Demlesek Şiiri - Samettin Şenkaya

Özledik, dostla muhabbet etmeyi
Mazide, şunlar yaşandı demeyi
Bardakların, başını döndürmeyi
Dostlar gelse, muhabbeti demlesek
Çayla birlikte, kendimizden geçsek.

Şimdi, yalnızlık; yoldaş oldu bize
O, ortak olur, acı derdimize
Mukayyet olun der, birbirinize
Dostlar gelse, muhabbeti demlesek
Çayla birlikte, kendimizden geçsek.

Kelimeler, kuyumu kazmadılar
Bana, kuru iftira atmadılar
Düşürmek için, çelme takmadılar
Dostlar gelse, muhabbeti demlesek
Çayla birlikte, kendimizden geçsek.

Duvarların dili varmış, öğrendim
Dinlediler beni, ona sevindim
Sırrımı verdim onlara, güvendim
Dostlar gelse, muhabbeti demlesek
Çayla birlikte, kendimizden geçsek.

Evdeki karıncalarla tanıştık
İkiye böldük, ekmeği bölüştük
Onların da derdi varmış, gülüştük
Dostlar gelse, muhabbeti demlesek
Çayla birlikte, kendimizden geçsek.

Kanepem, kahır çekti incinmedi
Böyle oturacak mısın? Demedi
Yorulduğunu, hiç belli etmedi
Dostlar gelse, muhabbeti demlesek
Çayla birlikte, kendimizden geçsek.

Şiirden anlayın, çektiklerimi
Acıyla, ifade ettiklerimi
Geri getirin, tüm sevdiklerimi
Dostlar gelse, muhabbeti demlesek
Çayla birlikte, kendimizden geçsek.

(KUL SAMİ)