Muhabbet Sofrası Şiiri - Günay Aksoy

Kurulur aramızda bezen, muhabbet sofrası
Boğazımızdan değil başka şey, muhabbet geçer
Belirir gözlerde, bir sevinç parıltısı
Düşmez bir damla yere, kurur geçer

Bir dost şarabıdır içtiğimiz, tadı muhayyer
Bir yalnızlık şarkısıdır söylediğimiz, adı geceler
Yükselir, doruğa çıkar, bazen neşeler
fazla sürmez sonunda, belirir gerçekler

Geçer önümüzden, bir ümit postası
Kovalamaz onu ne yazık, bir başkası
Kurulur hayalden, bir aşkın töresi
Silinir çarçabuk, kaldırır hevesi

Vursa da dışarıya, içimizin yankısı
Açılmaz bahtımız, yine solar geçer
Bizimle doğmuş, bizimle sürecek yazgısı
En güzel anımızda, bizi dağlar geçer

sanma bu muhabbet, pek uzun sürer
Kalmaz bu sofradan, geriye bir şeyler
Ne varsa kafamızda, bizimle geri döner
Kalır olduğu gibi, içimizde ukdeler

Çekilsek bir köşeye, dondursak ümitleri
Bahtımızla başbaşa kalsak ta bizler
Ne değişir, çeksek içimize tüm karanlıkları
Bitmek bilmez, yine o simsiyah geceler

Beklenmez artık, gelsin diye, bir ümit postası
Bu kadarmış bu eğlence, bu kadarmış sefası
Açılmadan kapanmış, şu gönül sayfası
Yine boş çıkmış falımızdan, tuttuğumuz niyetler