Kafeste aynasıyla dövüştü durdu
Kapağını açtım odaya saldım
Bir iki tur yaptı kafese girdi
Sesi kesildi demek ki yorgundu
Aynanın karşısına çıktı tüneğe
Güzel gözlerini dikti aynaya
Keyiflendi başladı ötmeğe
Dedikleri benziyor konuşmaya
Kuş olsaydım ne olurdu sanki
Dilinden anlardım belki
Ben odada kuş misali insan
O kafeste masum hayvan
Arzularını bilmiyorum
Ne istediğini anlamıyorum
Öttükçe yem su veriyorum
Ben de 0nun gibi yaşıyorum
(15 Eylül 1994)
Vehbiye Yersel
Kayıt Tarihi : 23.10.2012 23:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!