Muhabbet Kuşu Şiiri - Haldun İplikçioğlu

Henüz soğumadan gece
aniden bir sızı saplandı yüreğine
Kafesine son kez daha baktı
ve usulca bıraktı yere tutsaklığını
Tüm gücüyle eğerken kafes tellerini
susturdu içindeki korkuyu
Bıraktı kendini boşluğun derinliğine
açık pencereden süzüldü sessizce

Gagası kırmızı tüyleri bembeyaz
hiç sokak görmemiş bir muhabbet kuşuydu
Tedirgindi sanki önceleri biraz
Alışmamıştı hiç kanatlarını çırpmaya
hatta uçacağından kuşkuluydu
Çekiniyordu gözlerini bile kırpmaya
uyuşmuş gövdesi yavaşça açılıyordu
ve durmadan aya doğru yükseliyordu

Henüz soğumadan gece
ama zaman biraz ilerleyince
birden tüm gövdesi sallandı
Konmak için bir yer aradı.
Kendini zorla bir ağaca attı
Yüreğinde korkuyla karışık bir heyecan
özgürlüğün havasını kokladığı o an
kanatlarından güçlü rüzgarla tanıştı

Artık soğumaya başlamıştı gece
pençeleriyle sımsıkı kavradı bir dalı
Içinde büyüyen yalnızlığı hissedince
kafesin dışında küçücük olduğunu anladı
Bütün şehir karanlıklara bürünmüş uyuyordu
artık soğuktan tüyleri de titriyordu
Geride bıraktığı kafesini düşündü
üstüne ağacın yapraklarını örttü
Yumdu biraz da korkarak gözlerini
Bu tedirginliğin çaresi uykuydu
O an gözlerinden iki damla yaş düştü

Huzursuz rüyalara kaptırmıştı ki kendini
kamaşan gözlerindeki sıcaklıkla irkildi
Yüreğini tuhaf bir sevinç bürüdü
Her yandan kulaklarına dolarken sesler
yaşamında ilk kez güneşi gördü
Çok farklıydı etrafı artık önceki geceden
havalanmalıydı hiç zaman kaybetmeden

Şehrin ortasında bir meydan
seslerden sanki kulakları yırtılacaktı
hiç görmemişti bu kadar çok insan
Unutacaktı nerdeyse uçmayı telaştan
yetmezmiş gibi çokta acıkmıştı
Bir parka kondu ürkek ve gergin
Çocuğun biri kuşlara yem atmıştı
yavaşça uzatıyordu ki gagasını
sendeledi darbesiyle iri bir güvercinin

Gagası kırmızı bir muhabbet kuşuydu
kirlenmiş tüyleri artık çok farklıydı
ve yorgunluktan ayakta da duramıyordu
Ne yapacağını da şimdi hiç bilmiyordu
Ağırlaşan kanatlarının son gücüyle
tekrar yükseldi gökyüzüne
Açık bırakılan pencereyi gördü
usulca evin içine süzüldü

Henüz gelmemişti daha gece
Yavaşça kafesinin kapısını örttü