Muhabbet Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

bir damla suya muhtaç kalsan
akmayacağım,
muhabbetim olsan da....
kurgusunu yapmadan oynadım bana verilen rolü...
fonda ne aşağılıklar varmış,
seyirciye dönük olduğum için kaçırmışım...
soyunmaya gitmiş herkes kulise,ihanetlerini gizlemek için...
bir ben kalmışım sahnede,
bir de sırtıma vurulan onlarca rol...
bir penceresi açık bırakılan evler gibi olmadı bu yürek,
esinti gelir diye kapandı başka suratların yüzüne....
eşsiz susuzluktu aşkıma verdiğim kıymet,
kana kana içemedim,
bardak kayboldu birden....
ben tüm kelimelerimi sana yazmadım tabi ki,
çirkinlerini ayırdım lanet okunacaklar listesine.....
dönüverdi anlamadım etrafım,
pazar yeri gibi kalabalık bir çığlık,
ne yana baksam ayrı bir listeye konacak ruh....
içince daha güzel sövmem ben,
daha bir severim....
izimi bulamazlar ayaklarımı çektiğimde sokaklarından,
hayalet olabilirim ben de yüreklere....
sahile gidip taşlar attığım denize acımam ben,
içinde vurulan balıklardır düşündüğüm....
sına kendini,
sen de in derinlere,
harabelerini görebilirsen ahmaklığın,
ve bekleyen pembe eli yakalayabilirsen her şeye rağmen
yüzmeyi öğrenmişsin demektir....
suya ihtiyacın olmayacağı bir deniz olmaktır kaderin,
yapabilir misin?
yalancı heveslerin geçici aykırılığını ayıklayabilir misin kalbinden?
muhabbeti olabilir misin en ağır romanların?
sen bana su olabilir misin içmeye kıyamayacağım?
öteye giden yollar hep dikenlidir,
yerinde de kalmak istemezsen,
kimse tutamaz seni,
gidersin,
vardığında,
parçalanan sadece tenin olmaz....
bir damla aşka muhtaç kalmayabilirsin
ama
bir nebze sevgiye,
küçük de olsa,
hasret düşersin.....
muhabbet mi?
o sadece bir kuş...