Muhabbet Şiiri - Sedat Çakmak

Gönül feryad figan eder,nerde muhabbet hissi?
Boş sözler, boş cümleler; bir lakırdı belli hepsi,
Bu dünya, şekerli tatlı; yer yüzüyse bir tepsi,
Bu tepsiden tat da tat, doymaz mide, doymaz nefis.

İş muhabbetten açıldı, neden nas doymaz ondan?
Kimi fitne, dedikodu... kaçınmaz ol kem sözden,
Yaprak sallanır durur, rüzgarın estiği yönden,
İnsanoğlu yaprak gibi, ne sallatsa ol titrer.

Eskiler muhabbetten, pek zevk-haz alırdık derler,
Muhabbet vardır yine, ol vaktin heba ederler...
İnsanlar bölük bölük, sonsuz diyara giderler.
Muhabbetin sağlam eden, emin olur beladan.

Hazin sonlar gelip çatar, bazan yıkar ocağı,
Dost muhabbetin eylersen, olur ana kucağı,
Kem söz başa beladır, kırar kolu bacağı,
Sen sözüne dikkat eyle, Hak´kın kanunu böyle.

Deryaların suları, kimi tatlı kimi acı,
Hoş muhabbet insan için, olur başının tacı,
Bu dünyanın sonu hazin, mahşer bir darağacı!
Darağaca gelinmeden, muhabbetin iyi kıl.

Sedat, sen yazar durursun; muhabbetin sağlam tut,
Biçaresin sen bu yerde, öğüt lokmanı da yut...
Hak´ka gel secde eyle, gayrisi olur bir put,
Hoş bir muhabbet için, bin türlü zahmete değer.

(Borçka:12.10.2000)