Muhabbedi Duraklar Şiiri - Akadir Salihoğlu

Bu dünya sürgününde, bir duraktır muhabbet
Sen söyle! Dinleyeyim; aylak, başıboş dersin
Yaz sandığım zemheri, neresindedir cennet!
Şarabından bir yudum, içti de sarhoş dersin

Ol kuşun kanadında, devr-i alem eyleyip
Muhabbet sırrı içün, türlü kelam dinleyip
Yürek telaşesini, sevda ile bileyip
Keskin bıçak sırtında, aşka karındaş dersin

Gülün ömründe yanmış; bülbüle reva mıdır
Aşkı meşk ile alsa, gönlüne deva mıdır
Bir mevsimlik durağı, varına neva mıdır
Mevsimler gelir geçer, muhabbetsiz loş dersin

Dost ilinde dost ile, ağlarım ve söylerim
Kemale ersin diye, kelamı sus eylerim
Ham kalırsa yüreğim, çiğliğimle neylerim
Dilin lâl olsa dahi, gözünle söyleş dersin

Viranesi yalandır, muhabbet deryasının
Nece doğrular gördüm, gözleri der yaşının
Doğrusu doğru örter, yalanlar dünyasının
Piri olur da kelam, yalana paydaş dersin

Hele gülüşü vardır, gözlerinin içinin
Bakışı ayn-ür rıza, yüreğidir göçünün
Önemi yok başında, olmaması tacının
Dosta merhemdir gözü, bakmaz ise boş dersin

Özünde yalnız insan, kafa, kol ve ayaklar
Gövdesindeki çaput, çıplaklığını saklar
Olmasaydı ömürde, muhabbedi duraklar
Meyyitten farklı değil, gezen canlı leş dersin

Mademki tatlı sözün, yılanı dahi büker
Ruhu sarmışsa, pası, güzel latife söker
Nefsin fazlalığını, halis sohbetler döker
Olmayınca dostun yar! Sevdana nahoş dersin
Kendin değil; velâkin, âleme godoş dersin