Muğlak Şiiri - Candar İsmail İloğlu

Kalbim iki dağ arasında
Öyle bir ikilemdeyim ki
Öyle bir söylemdeyim ki
Söylenirim ki

Kalp dediğim yanıyor iki alevin arasında
Ne rüya ne gerçeğim kaldı arafımda
Tanrım dese sen ikinin olmuşsun mahrumunda
Boynum dese iki baltanın ucunda ki toz

Sen desen ki mezarda unutmak olmuyor
Kalmışım bir başıma
Iki dağ arasında
Salmışım kendimi iki sandalın arasına

Olta bekliyorum
Umut bekliyorum
Aşk bekliyorum
Kalmışım bir başıma

Sen ve sen ben olmadık
Ama ufuksuz batak yangın bir gecede
Bir anda beliriyor gökyüzümde
Her zaman güneşimde

Belirsiz bir cilve
Belirsiz bir dokunuş ile
Ben ben olamadım
Sorun hep ben olmuşum ben olmadan
Ben niye bir kere ben diyemedim
Gözümde dolan yıldızı neden seçemedim
Serpemedim seçemedim sevemedim ben beni

Nerede kaldı yangının yerindeki yeşil dallarım
Nerede kaldım da eğrilmemiş boynum sallanmış
Neye yarar ekilmemiş umutların büyümesinin çarpması
Ne kaldı geriye benden kalmayan benin kalması

Yüz görmüyorum
Ses duymuyorum
Kokusu var ama
İkiside kalıyor yaman

Ağzımda ne küfür kaldı
Gözümde ne merhamet kaldı
Ruhumda iki isim kaldı
Ne ben kaldım ne siz kaldınız

İki uçurumdan atıldım
İki kere sallandım
İkilem usulca yanaştı
İkinin katı kere delindi tenim

Kaç kaldım ben
Ben nerde kaldım
Beni kim sordu
Ben bensiz kaldım

Elimde kalmadı
Söz kalmadı
Ben kalmadım
Gücüm kalmadı

Kalkınamadım esaretime
Gücüm yetmedi her birine
Asılamadım kendi ellerime
Sallandım durdum kendi kendime