Muğlak Şiiri - Melike Atmaca

Geçmişe sağır, geleceğe körüm
Kötülüğe bile hasretim doğar
O olmasa ne sağır ne de kör olacaktım belki
Bugünümde yürüyemiyorum, şimdinin topalıyım kim bilir?

Düşünce fakiriyim
Kalbimden geliyor, tüm komutlar
Sessizliklere soruyorum kendimi
Kimde neyim, ne kadarım?
Hangi trende, kaçıncı vagondayım?

Yolculuklar sığdırabilir miyim o trenlere?
Alışabilir miyim? Orası meçhul
Kafam labirent gibi çok yolum var sanki
Tek bir çıkışım var, hissediyorum oysaki

Samimiyetsiz yollar çoğu
Ben yürüyemem, onlar da yürütmez zaten
Peyniri bulamayan fare gibi dolanmak değil niyetim
Zihnimdeki her düşünce muğlak

Rehberini kaybeden gezgin gibiyim
Feri sönmüş umutlarımın
Bir ziya yuvasında, ziyan olmuş gibiyim
Bile bile hezeyana başladım, silinsin diye akıllı taraflarım

Noksanlıklarım, fazlalıklarımdan ağır basıyor
Dünya terazisi şaşmış olmalı
Ya da burası Dünya değil
Benim yanıma da varamazsınız, orası dahi muğlak muğlak...