Her sabah,
Titreyen ellerle okula doğru el sallardım sana oğlum.
Eskimiş,
Artık yırtılmaya yüz tutmuş
Bir çanta taşıyordun.
O çantayı taşıyan eller,
Sesim
Gecelerdeki soğuk rüzgarlara karışmadan
Gel geleceksen.
Özlemler çiğ tanesi olup
Yapraktan toprağa düşmeden,
Tüm aşklar yağmur olup yağmadan,
Gözlerim gözlerinde
Karşında en iyi dinleyici olacaktım.
Kelimeler tutuldu
İlk kez inatçılığımla gurur duydum
Sustum
Gözlerin anlattı beni bana.
Ben anlamıyorum bu şehrin dilinden,
Anlatmak istemem
İstanbul bu...
Susmak istemiyor İstanbul
Bağırmak istiyor
Haykırmak istiyor avazı çıktığı kadar.
Bende özlem duyuyorum İstanbul'a.
Karanlık caddelerde gezmek değil istanbul,
İstanbul çaresiz kalmak değil.
Bir nefeste,
Bir kelimeyle anlamlı bir cümledir İstanbul.
Şimdi koca bir hiç kaldı ellerimde.
Bilir misiniz, her gün nasıl sürüklenir insan
Nasıl umutsuzluğun boynundan öper
Her gün hüzünle başlar yeni güne,
Hüzünle noktalar
Yaşamın nasıl da boş bir bardağa benzediğini,
Acılar çektik,
Yıprandık.
Hemde fazlasıyla yıprandık.
Biz, çocukluktan gelen o saf sevgimizi yanlış insanlara veren, zaman kaybeden, yorulan iki insandık.
Bundan olacak ki, her görüşmemizde ne kadar yorulduğumuzdan bahsederdik birbirimize. Bu samimiyetin aşka dönüşeceğinden habersizdi hepsi. Nitekim tam da bu oldu, aşka dönüştü. Hiç acı çekmemiş, hiç yıpranmamış, hiç saf sevgimizi yanlış insanlarla harcamamış, hiç zaman kaybetmemiş ve hiç yorulmamış gibi sevdik.
Gezdik, güzel yerlere gittik. Özel yerlere gidip, özel insanların içine soktuk birbirimizi. Bitmiyordu, güldüğümüz eğlendiğimiz huzurlu olduğumuz anlar tükenmiyordu. Her geçen gün yeni bir şey daha keşfediyorduk birbirimizde. Yepyeni güzellikler buluyorduk, yepyeni mimikler yakalıyorduk sevdaya dair. Çok güzel sarılmalar oluyordu, çok güzel elele tutuşmalar…
Bu kadar acı şeylerin
Başa glmesini istemem.
İçinde islamiyet geçen bu amansızca ölüm,
Benim herşeyime sbep oldu..
Ölüm affedilmez ki..
Dualarla diktiğim bir ağaç şimdi kurudu.
Yağmurlu bir Eylül gecesi doğmuşum,
İşte, o vakitten beri ben zaten yoksulmuşum.
Annemi seçme özgürlüğüm bile verilmemiş.
Düşünüyorum,
Ve her düşündüğümde küfür ediyorum doğduğum güne.
Düştüğümde elimden tutup kaldıramadın,
Yazarken sana,
Karsımda soğuyor cehennem dediğin.
Bir aksam üzeri gibi yorgunum simdi anne.
Gurbetten geliyor bu satırlar sana.
Gurbetten haykırıyorum yalnızlığı..
İçini rahatlatacak,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!