Sevmek asla üzgün olduğunu söylemek zorunda kalmamaktır...
Her seferinde kulaklarımda bu cümle yankılanıyordu.
Her seferinde içten içe çöküş yaşıyordum.
Bir türlü yüreğime söz geçiremiyordum.
Kendimi avutarak yola devam etmeye çalışıyordum ama engellere takılmaktan kendimi alıkoyamıyordum.
Tam mutluyum dediğim anda, çıkıveriyordu çakıllı taşlar karşıma...
Saklarmısın ellerinde? ?
bebeğim diyip gözlerinle
bakarmısın delicesine.
Severmisin sende benimle birlikte.
yoksa terk edip gidermisin baska ellere.
Düşünürmüsün gidersem ne olur diye.
Gözlerindi beni kendimden geçirten,
Sözlerindi vazgeçtiren...
Sıkıldım artık bu kaderden,
Yere düşen hep ben oldum, kanayan derinden...
Vazgeçmem mi gerekiyordu senden...? Gözlerinden..?
Ben sana hiç yetmedim…
Tek sorun buydu aslında… Yetmiyordum sana.
Bir tek sevgimi veriyordum, sen ise daha fazlasını istiyordun.
Belki ıslak bir vücut… Belki başka gözler… Başka tenler…
İşte tam bu noktada ayrılıyordu düşüncelerimiz.
“Ben seni seviyorum.” Diyordun. “Onlarla takılmışım ne ki…”
Hayatımı alt üst eden o gece …
Nasılda soğuk bir kış gecesiydi...
Nasılda ihanet kokan bir ayrılık gecesiydi..
Söylemeye çalıştığın o ayrılık cümlelerini daha söylemeden hissetmişti yüreğim…
Hissetmişti seni seven o kalbim …
Yüz yüze bile konuşamamıştık, bu kadar mı önemsizdim senin için!
Tek düze gidiyor herşey.
Sensiz gündüz doğuyor,sensiz gece çöküyor.
Seninle bir günüm geçiyor, ikinci günüm yine seni özlemek oluyor.
Benim kalbim hep seninle...
Buluşur mu acaba kalplerimiz bir yerde.? Sadece KALBİNİN SESİNİ DİNLE...! '
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!