Müfredler Şiiri - Abdurrahman Fehmi Bilgin

Meheng oldu kelamı, kemalatına insanın,
Konuştukça kişi hep mahiyetin izhar eder.

***

Enis-i kalbin olsun dembedem zikir-i Huda,
Gönül derdine zikrullah olur anca deva.

***

Hak yüceltir çün tevazuyla kişi miktarını,
Gel vedi ol kim bulasın rif'atın minhacına,

***

Kibredenler olurlar akibet hor u zelil,
El etek çek bu sıfattan kendini kılma hacil.

İcra eder dursun bakalum hem zulmunü zalim,
Mazlumun enini onu bir gün kahr edecektir.

Geçiyor hep mihnet u enduh ile ömr-i beşer
Feleğin şe'ni budur bütün insan maruz-ı keder.

***

Bir takvimi kapattık yine bir yıllık ömür oldu tebah,
Bir yaş büyüdükse kârdan yana hep sıfrül yediz eyvah;

***

Sine-i canından hıfz et Fehmiya nakdine-i irfanını,
Durre-i bahr-ı sefadandır sakın ağyare arz etme anı.