“ Ve geceydi…
Artık arlıydı karanlık.
Hüzün/üstü,
Yarım/larla tamamlandı ayrılık…”
Mevsimlere bölününce hayatın,
Eylül'ü, Nisan'la karıştırmaya başlarsın.
Ayrılık bulaşınca yaprağına,
Her yenide, bir bahar ararsın.
Ve Sararmaya başlamış inkârla, dolar anlatın…
Uyanır gece, karanlığıma
Zifiri ve Üryan...
Neyzeni yıldız, soluğu heva
Şafak ona ihram...
Gül, bezirgân değilem men, semâdan necm devşirip sermaye eylemem! ..
Bâde değilem; su kimin içilem, matlûbam özüm bazar eylemem.
Harâmî bilme; hâribem men, ol aşka vâsıl hüsn-ü beşer değilem,
Od oldum yandım; o gaib/em men, kül oldum yel vurdu, şimdi sâlimem…
Kara kalem çalışması gibidir hayat...
Hüznün esmer tonlarında dolaşır durur münzevi fıtrat,
Çünkü siyahtan gayrı bütün renkler edilmiştir azat.
Kimi geceleri çizer,
Dokunmadığı yerler yıldız.
Vefasız olan Gül/dür,
Solar Hazan ayında.
Her dil Gül’ü suçlar,
Olmadan Mevsimin Farkında...
Senden sarhoşken ben,
.................................Çektiğim çizgiler ne kadar düz ise;
Benden sarhoşken sen,
.................................Ancak o kadar düzgün yürüyebilirsin…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!