Yine elde çanta, yaya köy yolu
Dağlar ağaç ağaç, yollarsa diş diş
Kimi güneşli gün, kimi de puslu
Gerçek böyle müfettiş bey, müfettiş.
Rehber olup tek tek sorun dinlersin
Sen olursun öğretmene tek yoldaş
Yeri gelir konuk da edilirsin
Amir değil, müfettişsin arkadaş.
Ödün vermez hakça rapor yazarsın
Yetkin çevrelerle aran bozulur
Madde madde mevzuatı dizersin
Yaza yaza elin kolun yorulur.
Görevinde yansız olmaktır işin
Yasa dışı eylemin bitiktir işi
Hak bildiğin yolda dimdik gidersin
Ne ki yaranamaz böylesi kişi.
Düşlediğin bir ortamı görmezsen
İçin acır en iyimser gününde
Dağ köyünden araç bulup dönmezsen
Gözü yolda çoluk çocuk evinde.
Testiyi kıranı hiç örnek alma
Hiçbir zaman getirenle bir olmaz
Meyveli ağaca taş da atarlar
Bilinçli bireyler hiç umursamaz.
Yüreklilik, her insanda aranmaz
Ödün verme Atatürkçü yoldasın
Bugün yitirsen de yarın bulursun
Vicdanından özge korkun olmasın.
Yine elde çanta, yaya köy yolu
Dağlar ağaç ağaç, yollarsa diş diş
Kimi güneşli gün, kimi de puslu
Gerçek böyle müfettiş bey, müfettiş…
Kayıt Tarihi : 9.6.2013 17:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1982-2002 yılları arasında İçel,Tekirdağ, Edirne ve İstanbul illerinde 20 yıl ilköğretim müfettişliği görevini yürüttüm. Bende nasıl iz bıraktığını dizlerimde anlamak zor değildir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!