Müellifin Hal-i Pürmelâl Şiiri - Ali Battal

Göz yaşları akarken acı ile elmacık kemiğinden süzülerek,
Her saniyesinde artan damlaların ,
Yaramın deşilmesi gibi yakar cehennemin en ücra kör noktasında.
Bedende değildir acıları yaşayan, düşlerde yankılanır seslenişleri.
Kulak çınlaması gibi tırmalarken tırnak izleri kalır uzun ve ince.
Kanarsa dile gelmiştir belki de geçebilir.
Akan kan değil de gözyaşları ise .
Hayattaki gölgen ya da  ensendeki ses olur bırakmaz peşini .
Ne kadar kaçarsan hızlı koşsan da nafiledir , iş işten geçmiştir bir kere.
Ya kanayan yerleri söküp atarsın ya da kurumuş göz pınarlarını bir daha ziyaret etmezsin .