Müellif Şiiri - Alim Eken

Oh olsun, söyledim ya
Yoktur bundan gayrı tasam, kederim
Oh olsun.
Beni üzmek mi?
Sen mi? Peh.
Müellifi benim bu senaryosunun
Dilersem çocuk olursun üç beş yaşında.
Elinde tahta saplı elma şekeri.
Dilersem ayazda donar ellerin
Morarır dudakların.
Bitirmem oyunu.
Severim oyunbozanı
Kaç kahkaha duydun gülüşümde
Duvarları çınlatan.
Tamım olmadı ki hiç benim.
O yüzden yarıma çıktı ismim.
Müellifi benim bu yazgının
Dilersem severim lama cime bakmadan
Kimseye eğilmeden kalkmadan.
Dilersem serim koltuğumda gelirim.
Cesedimi çiğneyip de geçerim
Kaç olmayan sevdayla tavlandım.
Eritme kazanıdır demiri, tuncu yüreğim.
Nice kez elinden geçtim debbağın
Ne meşin oldum, ne sahtiyan.
Beni üzmek mi?
Sen mi? Peh.
Avuntum rüzgârındır.
Geçerken sen uzağımdan.
Bilmeden dokunursun yüreğime
Tutarısın ellerimi
Kan revan içindeyim.
Tebessümle uyanırım şafakta
Yorgan döşek sırtlarım geceyi
Akşamdan kaparım gözümü
Tezden çıkmak için sabaha
Yokluğundandır yokluğum.
Yokluğum kendimdendir
Alabilirimsin bendeki hiçi
Ne bir eksik, ne bir fazlasını
Tas tamam içimdeki eksik seni
Söküp atabilirimsin bendeki seni.
Beni üzmek mi?
Sen mi? Peh.

Eylül/2007-İzmir