Müeddeb Nefsim Şiiri - Mehmet Fatin Baki

Ben nefsimi katletsem ecel gelmeden önce
Mutlak bulunur kendine toprak dibi melce

Herkes gibi nefsim de ölür bahtı dönünce
Mevtâ bırakır mülkünü merkad görününce

Makberde geçer belki bu mel’un, hevesinden
Hatta ayırır kibrini boş vesvesesinden

İfşâ edilir yaptığı ekser kötü şeyler
Kul hakkı için borç çıkarır sevdiği beyler

Ger bir iyi şey yaptı ise vakt-i zamanda
Onlar da konur bir masaya hepsi bir anda

Pişmân olup ef’âline eylerse nedâmet
Ancak o zaman kaydedilir ba’sına namzet

Mu’tî ve müeddeb yeni nefsimle berâber
Artık yaşarız sulh ile, Allah bize rehber.

Melce = sığınak Mevtâ = ölenler
Merkad = mezar, kabir Ef’âl = yaptıkları
Ba’sine = dirilmesine Mu’tî = itaatli
Müeddeb = terbiyeli

Mefûlü mefâîlü mefâîlü feûlün
/ / . . / / . . / / . . / /