Müebbete Mahkum Ettim Ben Seni

Kaç vadiye gömdüm can kırıkları,
Müebbete mahkum ettim ben seni.
Dört bir yana saçtım, hıçkırıkları,
Müebbete mahkum ettim ben seni.

Benden uzakta dur bol bol seyran et,
Sen ister matem tut, ister bayram et,
Herkesi kendine, büyük hayran et,
Müebbete mahkum ettim ben seni.

Söküp aldığında kalbi göğsümden,
Alâkayı kestim yıldan mevsimden,
Duy kulaklarınla benim sesimdem,
Müebbete mahkum ettim ben seni.

Ne görecek gözüm ne sözüm kaldı,
Yanıp kavrulmayan ne özüm kaldı,
Ne dumanım kaldı ne közüm kaldı,
Müebbete mahkum ettim ben seni.

Huysuz bir mevsimin, cumartesinde,
Hoyrat nağmelerin son perdesinde,
Kaç celsede vicdan mahkemesinde,
Müebbete mahkum etttim ben seni.