Müebbet Yiyen Bir İnsan

gözlerim açık gidiyorum dünyadan,
bunu sözlerime bağlamayın
sözlerimin kapalı oluşu
gözümün açık oluşundan

ne sessiz ne sakinim
kahvenin hatırından korkup
kahveyi bitirmeyenlerdenim

umudu ölüm olan korkaklardan değil
ölümü korkutan kahramanlardanım

gün geliyor
kahramanlığı bırakıp mutfağa geçiyorum
kettle başında su bekler gibi
bir bankta bekliyorum
fişi takmadığımı fark edip
kendime sövüyorum

trafik cezasından yargılanıp
müebbet yiyen bir insandan çok
aşktan beslenip
kan kusuyorum

ne bir şair kadar patavatsız
ne bir çocuk kadar safım
bir katil gibi haklı
bir mağdur kadar güçsüzüm

benim işim değil din satmak
tüccarı en bol sektörde
kullanıcıyım sadece

kudreti manasında değil söyleyende olan
cevabı bende değil kalpte olan sözler duyuyorum

adına aşk diyorlar hani
bir sarmaşığın gelişerek sahibini boğması
bir sırtlanın yavrusunu yemesi
bir hainin seni sırtından vurması gibi
normal hissediyorsun aşkı

Şimdi ey dokunamadığım
ey uzaktan baktığım
sükutumu haykırış bil
sözümü namus
zayıflığımı acziyet
sesimi türkü bil

benim sesim yakından gelen davul sesi gibidir
bir kilise çanıdır
anlamı yoktur sesimin

şimdi ey yalvardığım
mezarımda ne fulya ne nergis
bitmesin tek bir ot

ey yalvardığım
güç kuvvet ver yalnızlığıma

bana benimle savaşma
bana beni yok etme gücü ver!