Müebbet Yasağımsın (1)

Yaşam denen bu kirli oyunda
Bütün kurallara kuralsızlıkla direnerek
Zifiri karanlıklarda kurduğumuz utangaç düşlerden
Gökkuşakları yaratabilme adına
Bildiğimiz tüm hileleri sunuyorduk
Bilmem kaç asır önce boynumuza asılan yasaklara..
En amansız kurallarda
Kuralsızlık oyununu oynamaya çalışsakta
Gel görki;
Tüm şarkılardan hüzün
Bütün şiirlerden ayrılık biriktiren
Yüreğime kazınmış
Ağırlaştırılmış müebbet yasağımsın benim..

Herşey ertelenecek belki
Yitik olacaktır bu yasakta
Ama;
O hasta ve aptal gecelerde
Sımsıkı sarıldığım kokun,,
Göğsümü parçalayarak içime çektiğim nefesin,,
Kirpiğimin koruduğu gözlerin,,
Yüzümü saklayan avuçların,,
Senin için aktığını bilsende
Gözyaşlarımı kurşunlayan sesin tek gerçeğim olacak...

Keşke hayat bu kadar kibirli olmasaydı
Onu yaşamaya değecek kadar sevdirseydi kendini..
Bir çok şey vermişti belki
Ama ikimize verdiği neydi
AŞKMI-AYRILIKMI? ?
Cevabı olmayan
Ve hep eksik bir yerleri kalan
Binlerce soruya damga vururcasına konulmuş
En savunmasız noktamsın sen..

Karamsarlığımdan usanan
Ve gözlerinin içinde hep gizli bir merakla
Yüzüme bakmayı
ve bakışlarıyla yüzümde
En onulmaz yaralar açmayı amaçlayan
Bu kalabalıklarda
Nereye saklayacağımı bilemiyorum bazen seni..
Korkuyorum! !
Küçücük bir çocuğun
Karanlık bir sokakta tek başına kaldığında
Yüreğini titreten korkuyu yaşıyorum
Karanlığı görmemek için sımısıkı yumduğu
Ürkek gözlerinden akan yaşlarda üşüyorum..

Seni

Seni kaybetmenin hastalıklı korkularını,,

Acımasız kalabalıkların yüzümde açtığı yaraları,,

Hayatın bana-sana-hepimize oynadığı kirli oyunları,,

Ve umutsuz

Ve yorgun

Ve ürkek adımlarımın ardında kalan her bir parçamı,,

Asırlardır tek sığındığım o sancılı yalnızlığımda saklıyorum....