Müebbet Yani Şiiri - Gökhan Arslan

Aydınlığının içinde bulduğum
bir tutam karanlığın gölgesine sığındım...
Sen bilmesende Allah bilyor
sürekli karanlıktayım...
Oysa gözlerinin ışıltsında
volta atmak vardı gün boyu
ve kimsesiz çocuklara şiirler okumak...

Aşkını hep bir kurtuluş yolu sanmıştım..
Evdeki hesap çarşıya uymadı yine..
Üstelik mahpustan yeni çıkmıştım
Üstelik çok gençtim..
Çareler içinde çaresizim
İsyan etsemde halimin perişanlığına
Yine sana vurgunum
yine sana mahpus....

İlk nezarete düştüğüm gün düştü aklıma
tıpkı gözlerinin düştüğü gibi ufkuma..
O zamanlar çocuktum
Kavgamız siyasiydi
senle yoktu ilgisi
ensemde patlayan jopların ardından
iki polisin kolunda bulurdum kendimi
haketmiştim doğrusu
bana neydi
kalın enseli
büyük göbekli adamların davasından..

Akıllanmamıştım ama
yine nezaretlere düştüm defalarca
ama
hep bir çıkışı oldu girişlerimin
peki ya
şimdi çıkış nerdedir sevdiğim..

Sana düştüm düşeli
gecemin gündüzümün
yeri değişti
firar etmeyi çok denedim
ama
gözlerin izin vermedi...
mahpustan yeni çıkmıştım
Üstelik çok gençtim..
Çareler içinde çaresizim
İsyan etsemde halimin perişanlığına
Yine sana vurgunum
yine sana mahkum..

Bu son tutsaklığıma fazla dayanamadı anam
ve usulca toprağa düştü
gözyaşları babamın..
Çünkü en az benim kadar onlarda biliyordu
Bu sefer suçum büyük
cezam kesindi..

Ömür boyu mahpus
müebbet yani
ölmek yasak
ve çıkar yok
müebbet yani
hemde sana......