Müebbetmiş bu sensizlik
Bilemedim
Çok yakınmışsın aslında
Göremedim
İnsan zamanı çeviremiyor ki
Şimdi nasıl güleyim
Tenha bir kafenin
Ahşap masasında kaldı gözyaşlarım
Geri döndüm yoktular
Ama her dönüşümde yeniden aktılar
Kurudular aktılar...
Gün batımında gelsen
ve gün doğumunda gitsen
Sadece bir gece yüzünü görsem
Dolunayın şavkıyla yüreğime değsen
İmkansız biliyorum
Keşke kırılsaydı kalem
Ölseydi içimdeki sevdan
Olmadı,olamadı
Ben müebbet hasretine kaldım.
Kayıt Tarihi : 7.6.2007 11:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ama kabullenişiyle...
terbikler Betül Hanım şiir için...güzel yazım...
duygularınızın bacasından tütüyor dumanı..
Bir gecenin huzuruna bile şükreden duyarlı yüreğin yanık karanfil kokusunu duyuran şiirinizi kutlar,
başarılarınızın devamını dilerim.Sevgilerimle..
Erdoğan Vural
TÜM YORUMLAR (6)