Müebbet Aşk Şiiri - Muharrem Mermertaş

Nefs-i müdafa derler, böylesi vakalara.
Kim olsa dayanamaz, çıldırtan cakalara.
Serenat diye diye döndürdü sakalara.
Gururum varmış meğer, asla pişman değilim...

Anlatayım mı size şimdi neler olacak?
Ne yüreğim yanacak, ne gözlerim dolacak,
Hizmetime karşılık, yanıma ne kalacak?
Kurtuldum ya o yeter, asla pişman değilim...

İşittiğim bu sesler, sirenlerin sesi mi?
Geliyorsa polisler, ben keseyim sesimi,
Bir numara verip de çekecekler resmimi,
Mapus yolumu gözler ama pişman değilim...

Bakma yüzüme öyle ne deliyim ne kaçık,
İtirafa lüzüm yok, zaten durum apaçık.
Neden öldürdün deme beyinme bir kurşun sık,
Cani dese şahitler yine pişman değilim...

Kollarını ver deyip, kelepçe vuracaklar,
Hakim beyler bakıp da kalemi kıracaklar,
Belki darağacına halatı gerecekler,
Doğrusu buna değer asla pişman değilim...

“Hakim Bey” diyeceğim, size göre katilim,
Damda geçecek günler benim Bodrum tatitilim,
Tespihimi sallarken dönerse eğer dilim,
Israrla yine söyler “Asla pişman değilim.”

Korkum ölmekten değil, buluşmaktan orada,
Yine belayı bulmak ermiş iken murada,
İyi hal kağıdımı gösterdiğim sırada,
“Müebbet” diyecekler asla pişman değilim...