Müebbet aşk Şiiri - İbrahim Yılmaz

Hayat bir nehirdir
Akşamın gölgelerinden meçhule akan
Dağların yamaçlarında açan bir dağ çiçeğidir
Sevdiğim bana uzaktan bakan,
Denizin derinliklerine indikçe
Gözleri parlar bana hayat veren sevdamın
Ne desem boş, geceye not düşen yakamozlar
Tek şahidimdir müebbet aşkımın.

Bilirim erenlerin dikenli aşk yollarından yürümek
Her gönlün harcı değildir
Nasibin de ne varsa onu yaşarmış insan
Sevmiyorsan eğer bal yesen zehirdir,
Boş ver dediğin ne kadar gerçek varsa
Gün gelir bulur bizim kader çizgimizi
Sen yinede sevmeyi kalbinden silme
Umut aşk olup birleştiriverir kaderimizi.

Kuru bir yaprak misali
Kader çizgim beni sana sürüklüyor hergün
Fani dünyamın eşsiz mimarı sensin
Ruhumda sen yoksan dünya bana sürgün,
Nice kıblesiz faniler gördüm
Hükümsüzdür mührünün pençesinde her biri çaresiz
Müebbet aşkımın sevgisi içimdeki sırdır
Kimsesizliğimin sahibi sensin
Aksini düşünmek ruhumun inkarıdır.

Varlığıma anlam katan
Sevdamın sana olan tutkusu aşktır
Sakın umudunu aşktan yana kaybetme
Huzur için muhtaç olduğun
Müebbet aşkın şifreleri
Kalbinin derinliklerinde saklıdır.

Mayıs 2019