Müebbet Aşık Şiiri - Metin Yüksek

Uyandığında gözleri hayata,
Uykudaki gibi değildi aşklar...

Ve sonrasında,
Yorumlamayı keşfedince hayatı,
İçinde taşıdığı herşeye,
Bir kez olsun şaşırmadığına,
Bir kez olsun bakamadığına kızdı..!

Aşklar satın almak istedi,
İkinci el pazarlarından...

Ve sonrasında,
Kabullenmeyi öğrenince aşkı,
İçinde taşıdığı kalbin,
Bir kez olsun yağmadığını görünce,
Bir kez olsun yanmadığını görünce kızdı..!

Tutundu bulutlarına sevdaların,
Yağdı binlerce seven gibi...

Ve sonrasında,
Sevebilmeyi öğrenince içten,
Yüzünü sürdüğü aşkları,
Kucakladı,öptü,kokladı...
Ve kızdı kendine;
Gerçek aşkla geç tanıştığı için...

Sorumluluklar diyarına düştü yolu,
Az gitti,uz gitti...

Ve sonrasında,
Yaşamak neymiş keşfettiğinde,
Kendi terazisinde ölçmeyi,
Kendi aynasında görmeyi bildi...
Güzelliklerin gerçek mi,
Makyajlı mı olduğunu keşfettiğinde ise
Gerçek patikasında bir adım daha gitti...

Hayatın en mahkum köşelerinde
Zindanlarına ek duvarlar ekledi...

Ve sonrasında,
Kırdığında gerçek kelepçelerini
Vurdumduymaz serseriliğinin,
Özgürlüğün nerede olduğunu umursamadan,
Özgürlüğü seçti...

Yaşam onu müebbet aşka mahkum etsin diye,
Aşk sokaklarında faili meçhul olmayan
Cinayetler işledi...

Sevgili şiir dostum Fatih İNKAYA'ya hitaben...