Müebbet Şiiri - Tamer Arabacı

Bazen müebbettir hissettiğim
Yalnızlıklara mahkum.
Yaralı geceler düşer payıma
Soğuk duvarların diplerinde.
Baktıkça geriye
Ellerim koynumda
Yetmez olur nefesim.
Ne aynadaki ben benim
Ne de göğsümdeki
Benim kalbim.
Hangi sabah paklar bilmem
Sensizliğe mahkum düşlerim.

Olmadı, bilemedim.
Öyle çektin ki gözlerini benden
Basiretim bağlandı,
Gitme dur, diyemedim.
Bilirsin! Aklım başımdan gider
Mevzu sen olunca.
Kaybolduğum gözlerinde
Tüm kaleler düşer
İnanmadım belki duyunca
Ennihayet yapamadım.
İki kelimeyi bir araya getirip
Sana gitme diyemedim.
Vakit şimdi hasretin vakti
Ölüm sessizliği hüküm sürerken
Bu diyarlarda
Yıldızlar mesafesi olsa da aramızda
Senden vazgeçmeyi hiç düşünmedim.
Olsun varsın
Müebbet de ecel de senin için.

22.04.2016 00:49