Müebbet Şiiri - Mehmet Ali Çıbıklı

Sensiz gecelerime
Güneş bile doğmuyor
O gecenin sonunda
Sabahın gelmesi zor.

Geceler kapkaranlık
Kayboldum çıkmazdayım
Ruhum titriyor sensiz
Üşüdüm ayazdayım.

Ne sağımda ışık var
Ne solumda bir ışık
Ben bir şey anlamadım
Aklım karmakarışık.

Tutmak için uzattım
Boşluğa ellerimi
Sensizlik sokağında
Bulamadım kendimi.

Kendimi beğenmedim
Bu ben miyim Allahım?
Dört bir yanım karanlık
Hiç doğmuyor sabahım.

Sensiz şu yeryüzünde
Garip kaldım biçare
Derdimsin dermanımsın
Bul derdime bir çare.

Sende bir ömür boyu
Takılıp kalmak gibi
Güzel planlarım var
Seninle olmak gibi.

Daha pek çok şeyler var
Bitmedi muhabbetim
Tutsaklığım sanadır
Ben sana müebbetim.