MüEbBeT Şiiri - Gazi Sarı

fırtına öncesi durgun deniz gibiydi gözlerin
yüreğimi alabora edecek
ellerimin müebbet yalnızlığını hatırlattı
parmaklarının dokunuşu
sanki ruhuma dokundular da tek tek
alev alacak yüreğim sonra yangına sonra küle dönecek

hüznünü gördüm belli belirsiz harfsiz konusmalarında
gözlerin anlatıyordu sanki herşeyi..
acılarına nasıl dayanabildin ki..
imrendim sana hemde çok...
saklamıştın oysa belki çoçukluğundan kalma
gülen bir yüz
gözyaşlarını biriktirdiğin avuçlarında...