Sınırlarını aştım sensizliğin…
İlmek ilmek ördüm mutluluğu…
Ölüm hevesi sardı yine yokluğunla…
Ölüm döşeğindeyim… müebbet…
Uğurladım efkârını iç çekişimin…
Hıçkırıklarda sebebim… çaresiz…
Yorgun sokak lambalarında sessizliğim…
Bitmez karanlığındayım… müebbet…
Kâh sevildim hüzünlerce kâh ezildim
Bazan ‘bas’ diye ayaklarına serildim
Bir gün olsun sanma sana incindim
Sonsuz eziyetindeyim…müebbet…
Kayıt Tarihi : 18.1.2009 14:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Alican Revai](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/01/18/muebbet-40.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!