Müebbet Şiiri - Ali Rauf Tankal

Cız eder yüreğim, cız eder.
Kahpe dünyanın, kahpe sevgisi.
Neden hakim müebbet vermiyorki,
Dava dava üstüne açtığım halde.
Kırk kere kalem kırdıktan sonra.
Çizik çizik yüreğim,
Kanıyor, yanıyor, acıyor ama çok acıyor.
Günler ayları, aylar seneleri kovalıyor.
Senelerse yaşamımı bitiriyor.
Ağlayamıyorum artık yaş kalmadı.
Kalemimdeki mürekkep bile bitti, yazmaktan.
Artık kazımaktayım ağaçlara parmaklarımla.
Yürürken ıslanmak, balkondan bağırmak,
Şehrin üstüne, içimdekileri.
Neden hakim müebbet vermiyorki.
Hayallerimi falan atıım kenara.
Yatağım bile bozulmadı, bilmem kaç zamandır.
Yediklerim bile düşlerde kaldı.
Kahpe dünyanın, kahpe sevgisine,
Neden hakim müebbet vermiyorki.