Müebbet Şiiri - Ozan Telli

-esneme sonu iyi olur-

kapandigin odalarda buluyordun özgürlgünü
ne denli büyük tutsaklikti yasadigin
sevismelerin yarin olecekmissin gibiydi
gecelerin kabuslara gebeydi
iyi matematik bilmiyordun üstelik
bu yüzden zayifti türkcen ve siirin
suurun bulanikti

cok aci esiyordun
cok poyraz
cok deli
acmadan solduruyodun gülü
soluyordun
soluk soluga kaliyordun
yokusta
iniste tökezliyordun
yoktu elinden bir tutanin
cok yalnizdin
cok yarali
cok deli

vurulmustu cocuklugun ve gencligin
ince fidanin kirilmisti
kekre ve kekemeydin artik
kusatilmistin kuytu koyaginda karanligin
kalbinde keder
korku ve kusku
habire asindiriyordun aski
kahramanligin kahroluyordu hincindan
ve cok üsüyordun yildizsiz yorganlarin altinda

sözün özü iki gözüm
dalinda cürüdü üzüm
sarap olup eskiyemedi
iste böyleyken devran
hep yanilmis
hep yenilis
kisiydin
sarhostun hüzün kusuydun
kanadinda kursun olan
bundandir ki bre dostum
ne adam olabildin
yasam sahnesinde
ne idam olabildin
idam sehpasinda
payina düstü muebbet
ölmezsen cikarsin elbet
dostlar sesi bagislasin