Sultanım Şiiri - Şenol Şener

Anlatıyorum bak, sen bari dinle
Nasıl düştüğümü derde sultanım
Uzun uzun konuşalım seninle
Oturak sakin bir yerde sultanım

Gelen giden başım etin yediler
Seni ancak bir o anlar dediler
Hiç kimse dermanı bilemediler
Kaldım şimdi böyle şerde sultanım

Bu nasıl bir dertmiş anlayamadım
Kimseyi yerine, hiç koyamadım
Ayrıldı gitti de ben doyamadım
Bilmiyorum kafam nerde sultanım

İçerim yanıyor var mı çaresi?
Yok artık kalbimin bak idaresi
Tam da bilmiyorum sorun neresi
Gör nasıl da kaldım terde sultanım

Aşk acısı asla geçmek bilmezmiş
Geçse de izini asla silmezmiş
Sevenlerin yüzü hiç de gülmezmiş
Ben şimdi kaldım mı harda sultanım

Şifa bulamazken hekimler bile
Ben nasıl düşmüşüm bu derde böyle
Hadi artık kalk da birşeyler söyle
Gecem gündüzüm hep darda sultanım

Pınar oldu aktı gözümün yaşı
Nere alıp gitsem bu garip başı
Unutturdu bu dert bacı, gardaşı
Aklım fikrim kaldı yârda sultanım

Gözümdeki yaşı kimse silmiyor
Başımda ateşim hiç eksilmiyor
Şimdi artık kimse kıymet bilmiyor
Yanıyorum böyle narda sultanım

Sağlığım bozuldu kalmadı düzen
Hiç iflah olur mu dertlerde yüzen
Elbette isterim kendime özen
Velakin yüreğim zorda sultanım

Neden bana öyle bakıp duruyon
O kafanda söyle neler kuruyon
Olmayacak çareyi neden arıyon
Desene ciğerin korda sulltanım

Sen de bulamadın bana çözümü
Dinle bak sultanım bu son sözümü
At beni dağlara bağla gözümü
Yem et gitsin kuşa, kurda sultanım

Anlatma kimseye ŞENER derdini
Rezil etme başkasına kendini
Ölüp gidiyorsun yorma kalbini
Şimdi düşeceğim burda sultanım