Geçenlerde komşumuz Fatma Nine bana içini döktü:
'Bacaklam pek sızleyo emme (ama) , kimsenin umuru değil. Çocukla “Ana derdin ne? ” demeyolla. Gelinler desen, hiç uralı değil. Oğlanlamdan ne gün gödüm kü, gelinleden ne gün görecen! Unna(onlar) el gızı. El ele acır mı? Gelinle de, el işte. Hem de en gatısından. Yüreklende merhemet yok merhemet. Kendi ilâcımı kendim ediyon....
” Çiğ balık vur bacaklana, iyi geli” dedi gonşula(komşular) . Bazar günü balıkcıla geliyo ye,gittim topal bacağımnan, balıkcıdan iki balık âdım. Hem de en bahallısından. Bahallısı belki ta şufalıdır deye. Çiğ balığı iki dizime sardım. Üç gün hiç çıkarmadım. Yimeye bulabildiğim yok balığı emme(ama) , nepacan? İlâç uçun. Tek, iyileşin deye. Hiç faydası omadı gı(kız) . Bileydim ziyan etmezdim bayrı (bari) balıkları. Zeytin yağında gızardır yirdim amcanıznan(eşimle) . Balıklara vediğim paraya pek ganım yandı(içim yandı) . Hiç omadı, amcanızın hizmetini yapacak gada(kadar) iyileşeydim, razı olacadım.
Bizim kedi desen, hiç arkamdan ayrılmaz odu. Peşim sıra geziyo. Meğerse bacağıma sardığım balıkları yicemiş. He şu başıma gelen(Bak sen şu olan işe) ! Ben yidim de sankı, kedi gusur gadı. Hani delle(derler) ye, “Keçi can derdinde, gasap et derdinde,” deye; Unun gibi. Namkör hayvan! Hayvan bile sağmayacağı ineğe ot vemeyo. Bizden örendi besbelli. Kedinin gücü bile bana yetiyo vesselâm.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
