Müdür Bey Şiiri - Veysel Soysal

Belediyeden bir yapı
Ruhsatı alma öyküsü
Ne damgası, burda pulcu bulunmaz.
Kızıyorum, azar azar Müdür Bey!
Burası Köy, arzuhalci bulunmaz.
Dilekçeyi kimler yazar Müdür Bey!

Böyle çile verir mi, adama adam?
Gelmezdim, olsaydı, bir gözcük odam.
Yapacağım iki göz odaya dam.
Projeyi kimler çizer Müdür Bey!

Akrep var her hal benim parada.
Kimseler yok veznenizde sırada.
Hediye alınır mı ki, burada?
Benim işim neden uzar, Müdür Bey? !

Kalfayı bir gör, demişti; Hese de;
Ertelesek olmaz mı, hasada,
Şimdi versek, param yok ki kesede.
Ödeyelim, yüzer yüzer Müdür Bey!

Sakın ha bana, bu gün olmaz, deme.
Her geldikçe ben, bir gün erteleme.
Bu gün git de yarın gel, dersin emme.
Bilmiyon mu, yarın Pazar Müdür Bey?

Bin bir türlü işler açtın, başıma.
Hürmet etmen, şu kartalmış yaşıma.
Durup durup saçlarını kaşıma.
Kel kafana değcek nazar Müdür Bey!

Bir oğlum, geziyor, elinde şişe;
Öbür oğlum boksör, vuruyor dişe.
Küçüğü de şirnedicen bu işe.
Yeğenim de kabir kazar, Müdür Bey!

Gör işimi, günden güne sarkıtma.
Evrağımı ordan ora berkitme.
Beni öyle amirinle korkutma.
Reise de hazır mezer, Müdür Bey!

Bunca para söyle neyin parası?
İki milyon; İstanbol mu burası?
Bir ince zur, iki oda arası;
Veysel Soysal bunu sezer, Müdür Bey!