Yazar Yazısı
Mudanyanın evleri
Birbirine yaslanmış, yıkılmaya yüz tutmuş; bir zamanlar kimbilir kimlerin oturduğu Mudanyanın eski evleri bana hep eski insanları anımsatır. Son nefeslerine kadar ayakta durmayı başaran, kimseye yük olmadan yaşamlarını sürdüren yaşlı insanların birbirine dayanması gibi yaslanmışlardır birbirlerine bu evler...
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Güzel yazınızı zevkle okudum sizinle bende sahil yoluna kadar uzanıp o güzel ahşap evlerin ahşap kokulu insanlarıyla tanıştım saygılar
Şiirinizi
begeniyle okudum
en son 2000 yılında şirin Mudanya'mızı gördüm..montana harikaydı..
deniz,sıcacık insanlar...
şanslısnız sayın KONUK
Değerli sınıf arkadaşım, bir bursalı olarak güzel yazınızı keyifle ve zevkle okudum, tebrik ediyor ve tam puanımla da kutluyorum.
atalarımızdan kalan mirasımıza dokunmasınlar.öylesi şirin yerler korunmalı.eski sungurlu evleri vardı.şeherli diye nitelendirdiğimiz esnaf yada devlet memurları otururdu.köklü ailler bam başka yansıtırdı bu evlerin mistik havasını.şimdi betonnarme evler...öyleki insanlar içine sıkıştırılmış üst üsteler...güzel yazı okudum.emeğinize sonsuz teşekkürler.
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta