Mudanya Şiiri - Günal Aydın

Simdi içtiğim her çayda
Aklıma düşer o tahta masa
Kırmızı ojeli parmaklarınla
Siyah bukleli saçlarınla
Gözlerinle dalıp o mavinin koynuna
Ellerinin hududunda
Can bulan Mudanya
Nasılda güzel eşlik etti
Böyle bir aşka

Özlemin Şimdi
Yağmuru oldu gözlerimin
Yürüdüğümüz o sokaklar
Birer birer gözyaşı döküyorlar
Unutmadan Oyuncakçı kız
Kuru yemişçi çocuk
Seni sordu bana
Gitti diyemedim
Sözler düğümlendi boğazımda
Gelecek demek istedim
Onu da söyleyemedim
Yüzlerine bakakaldım
Gözlerinde bir sen vardın

Özlendin her an Anılarla
Hayata anlam katan varlığınla
Hani dili olsa
İnan seni soracak o tahta masa
Gözlerinin yoksunluğunda
Sus pus kaldı Mudanya