Müdana Etmeden Şiiri - Özdemir Aydın 2

Ağla
Ağla ki içim dinsin,
Ağla yürekte közüm dinsin.
Bu son mektubum,
Sözlerim kıldan ince, kılıçtan keskin
Kalemimden hüzün damlarken,
Dağlarım erir,
Yollarım diken bürür,
Azlettim bu adamı,
gidiyorum bu şehirden,
Ağla
Ağla ki dalgalarım dinsin,
Ağla ki yürekte közüm sönsün.

Yol kesen,
Kalp çalan,
Can yakan eşkıya,
Açtığın yaralar güller açtı,
Dert açan güller.
Miyan-ı aşk,
Telleri kırık saz,
Bu sevdayı göğün gözüne,
Kervan kervan portakal çiçeği taşıyan kızın güğümüne,
Papatya çiçeğinden tacına yazdım.
Gidiyorum bu şehirden
Müdana etmeden, ardıma bakmadan.
Ağla
Ağla ki dalgalarım dinsin,
Ağla ki yürekte közüm sönsün.

Ey bir harfine bin kelam kurban eylediğim,
Kalb-i mücella,
Şehr-i harabat,
Geceden sonra gelen sabahat,
Kale yıktıran süryani,
Lal-ü ebkem,
Seni ömrümün son rıhtımına,
Dumanlı doruklara,
Yarım kalmış romanlara,
Serimine, düğümüne yazdım.
Gidiyorum bu şehirden,
ardıma bakmadan.
Ağla
Ağla ki dalgalarım dinsin,
Ağla ki yürekte közüm sönsün.