Mücrim insan Şiiri - Abdulkadir Duman

Abdulkadir Duman
18

ŞİİR


2

TAKİPÇİ

Mücrim insan

Çaresiz bir günün, cellat yollarında
Gözleri ufka dalıp giden benim,
Ateşin mavi turuncu alazında
Kat kat eriyor beynim...

Issızlık uzadıkça uzar, karanlıkta
Kimseler görmez, yorgundur gözleri
İğnenin kaybolduğu samanlıkta.,
Duyulmaz ağızdan çıkan sözleri.

Mücrimdir yaradılan insan,
Dünyada yok ise eseri,
Mazareti olsada bir damla kan,
Mücrimdir, cennetten kovulduğundan beri...

Abdulkadir Duman
Kayıt Tarihi : 2.9.2020 10:33:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


Yokluğun hikayesi

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Ahmet Durgut
    Ahmet Durgut


    Kimisine yetişiyoruz...kimisine yetişemiyoruz....
    Sonrası tabi ki üzülüyoruz..........!
    Mutlaka bekleniyoruzdur bazı yerlere....ev sahibi güzel insanlar çok...
    Uzun soluk misafirlik isterler, karınca kararınca takılıyoruz müddeti..........
    Mânâ arayınca civan...Yorum yapılmış yoldaşı
    Yazı oluşunca vatan, Kalem olmuş vatandaşı.
    Nokta arayınca civan...Virgülü bulmuş yoldaşı
    Kitabı yapmışlar vatan, Kelâm olmuş vatandaşı.
    Yani......bir soluk alalım dedik, hoşçakal demeden önce...

    Antolojiye hoş geldiniz...hayırlısı olsun sizin için
    TEBRİKLER...yüreğinize sağlık sn şair Mehmet CEVAHİR
    Şiirlerinizi ve sizi destekliyorum....
    En derin saygılarımla...başarılar dilerim...
    Her şey gönlünüzce olsun..esen kalınız her daim.

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)

Abdulkadir Duman