Mucizesiz İstasyon
Dünya dönüyor, zaman tükeniyor,
Ölüme yakın surların sesi duyuluyor kulaklarımda,
Bahara ermeyecek bu yüzden yaşım,biliyorum.
Günler kısa, güneş solgun, deniz mavisiz,
Bende kendim tükeniyor, takvimleri kısalıyor kalbimin
Bir bar taburesi üzerinde doğmadım ki,
Bir kadehte teslim edeyim sonbaharımı aklımın.
Sesin diyorum sesin, bir var bir yok...
Nerede gölgen, orada soğuk bir ten,
Günler çürümüş geçmişin sayfalarında
Bu mevsim o mevsim değil, iyileştirmez acılarımı.
Sen diyorum sen, bir yok bir var...
Hay böyle vicdanın yüzüne tüküreyim,
Ne geldiyse başıma hep ondan,
Boğuluyorum şimdi her nefes alıp verişimde,
İçim akıyor bir irine, katran sığıyor dudaklarıma
İtiraf ediyorum yaralı silüetime,
Bu geçmiş o geçmiş değil, dindirmez sancılarımı
Bekleme kalpten, bekleme azizim
Ne tren geliyor, ne doluyor istasyonları umudumun,
hep yoka çıkıyor biletleri bu yüzden sevgimin
Kalabalıklar iniyor sokaklardan,
bir o kadar uzaklaşıyor yalnızlığım gözlerimin buğusundan.
Bekleme kalpten, bekleme,
Çünkü beklemekle gerçekleşmiyor mucizeler....
Kayıt Tarihi : 10.3.2025 16:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
öylesine bir şiir işte...
