Mucizem'e Şiiri - Halil İbrahim

Misaldi aşk bedene, zulüm böyledir diye
Evvelinde neydi elinde şimdi ne
Ne vakittir avunmaz gönül destani sözle
Bir kelam da yetmez miydi aşkın evveli

Urgan atın hele boyna, neme gerek ki düğün
Türk elinde yar severim, hadi durmayın sövün
Hakkı buysa bu canın, buyursun başta ölüm
Bir bakışın yetmez miydi ecel evveli

Canı Hak’tan teslim aldım kimim bilmeden
Buymuş ana buymuş baba Hak’tır lutfeden
Tenin rengi Türk’ü Kürt’ü daha görmeden
Doğmuşum “insan” olarak ırk’tan evveli

İnce tele dokunmuşum kesilmiş parmaklarım
Dile varmaz ince sözle bükülmüş dudaklarım
Seher vakti bekler rahlem, semada avuçlarım
Seni de almam ki bu gönle Hak’tan evveli

Zahiride gezinirim, zemheride yanarken
Sustuğumdur haykırışım cümle alem uyurken
Yusuf oldum Ey Züleyha sana uzak dururken
Sözlerin kar etmez bende aşkın evveli

Ey Mucizem, ki Ay yüzün yıldızdır gözün
Ya Rahman, ki merhametle şefkattir özün
Doksandokuz isminle sana yemin bu sözüm
Nasip etme başka canı ne evvel ne ahiri

Musa’ya denmedi mi ırkçılar bizden değil
İmansa gönlündeki sen de bu söze eğil
Şahadetle bitmiyor iman denen bu değil!
Önce Hakk’a tevekkül kibir evveli