Mucizeler köyünde aykırı düşler..

hepimizin masalları var
yaşam üstüne..
geçerken uğradığımız
bu alışılmadık mucizeler köyünde..
hepimiz ağladık doğduğumuzda
ayrıcalıksız...
neden gülmedik ölürken?
biz de bilemedik! !

ya çocuklar bilgeleriydi hayatın
ya da hiçbir şey katmıyordu yaşam..
sustuk..
bu istisnasız
bu kuru gürültüye ölüm deyip
kaybolduk..
her doğum farklıydı..
ya derviş ya berduş ya da sıradandık..
ancak ölümler ''bir'' di...
kaybedeceğimiz bir can'dan öte değildi
oysa bizi korkutan
artık olmamanın soğukluğundan çok..
giziydi susturan bir karanlığın..

yaşam ölüm için var'dı
ve bu ömür uzun dahi olsa
bize uymadı!