Mucizeler Şiiri - Berna Bayat

Hasretlerimiz,özlemlerimiz, ulaşamadıklarımız, yüreğimizin derinliklerinde gizli kalan ve su yüzüne çıkmayan duygularımızla kavuşamadıklarımızla imtihan ediliyoruz hep.

Bize emanet verilen bu ömürde nice hayatlar bazı yürekler için yok olup gitmekte. Birileri yanarken bir başkasına diğeri bundan habersizce hayatını sürdürmekte.

Ne hazinki
Ömrümüzden nice geceler özlemlerimizle sarmaş dolaş olup ellerimizin arasından kayıp gitmiştir ve nice sabahlar olmuşturki gün ışığı hiç uğramamıştır yüreğimize.

Kimi acılarına meydan okumayı öğrenmiştir söküp atmıştır tüm yaralarını.
Kimi zaman her yaranın ilacıdır deyip zamana teslim etmiştir acılarını zamanla yarasının kangrene dönüştüğünü farketmemiştir bile ve yavaş yavaş içinden çıkılmaz bir kısır döngüye girmiştir.

Kimler için bunca eziyet bunca kaybedilen zamanlar yaralarımızı zamana teslim etmek yerine umutlarımızla sarmayı öğrenemedik.
Neden kan revan içinde bekliyor yüreklerimiz zamanı doktor diye.

Hep mucizeler beklemekle yetinmişdir bizlerde mucizeler yaratabiliriz elbette..
Yitirilen umutları yerine getirebiliriz..
Geçmiş zamanı olmasa bile gelecek zamanı güzelleştirebiliriz..
Unutmayın zaman, kolay elde edilen ve ucuz olan şeyleri siler hayatlarımız ucuz değildir ve silip atılmamalıdır..

Hayat kimine çiçekli bahçeler sunuyor kimine soğuk kış geceleri.
Unutmayın yanlız değiliz mutlu olmak için illaki sevgiliye kavuşmak gerekmiyor

Sevgili Aziz nesininde söylediğin gibi

Yine yalnız değilim her zamanki gibi
Bu Uzakdoğu gecesinde yokluğunlayım
Aramızda yirmibeşbin kilometre
Sen kıştasın ben yazdayım
Sen bir yarısında dünyanın
Ben öte yarısındayım
Yine de bırakmıyor ellerimi yokluğun
Daha da bir gönlümcesin
Varlığından bin kat güzel
O yalımsal çıplaklığın yalaz yalaz
Ve en gizlerden konuşurken ellerin
İçimden gelmiyor mektup yazmak demeden
Sevişiyoruz yirmibeşbin kilometreden