Mucize Yolculuk Şiiri - Fatih Özkarabıyık

Hayatı Bir Otobüsün Penceresinden Seyrettik Karanlık bir yolun ortasında..
Karanlık gökyüzünde..
Kocaman Pas parlak bir Yıldızı Gösterdik şahadet parmağımızla..
Tebessüm Bir Anda Simanda Anlam kazandı..
Aynı Yıldıza Bakmak bir Mucizeyi Meydana getirmektir..
Aynı hayata Bir Cam parçasının Ardından Aynı Sıcaklığa ve Aynı Şevkata bir Otobüs Koltuğunda Rast gelmek..

Mucize Bu olmalıydı..
Tamamen Kusursuz..
Bir Otobüs Koltugunda AŞK tam Anlamıyla Yaşanmış hissedilmiş tadılmış uyuklanmış ama Yinede uyunurken bile Tam Anlamıyla Ortaya cıkmıştır Mucize..
İşte Böyle Birşeydi aşk..
Tek gidişlik Bir Otobüs seyahatinde yaşanmış.
Ve Orda Anlaşılmıştır Beraberliğin verdiği Savaşma gücü..
Bir Şekilde O Otobüsün Tüm Işıkları Karanlığı Yırtarken..
Biz Aydınlığın Temsilcileriydik birer Nokta halinde..
Sonra Sabahı Gördük..
Sabahı Doğurdul Gözlerimizin Önünde..
Böyle Yaşanmalıydı AŞK..
Huzur Anlamını o Kadife Koltuğun Gıcık Eden Sesiyle Yaşanmıştı..
Kimse Görmedi..
45 Kişi Gözlerini Gerçeklere Kapatmış Uykunun o gafletinde giderken yolda..
2 kişi O Aşkı yalşamıştı..
Kelime Kullanmadan..
Ağızlarımız oynamadan..
Sessizce Anlattık AŞKIMIZI birbirimize..
Kelimeye gerek yoktu..
Ellerin Elimdeyken hangi Kelime bu mucizeyi bu huzuru tanımlardıki..
Öylece Bir otobüs Koltugunda O Ömrümün En Uzun.O Ömrümün Kısa Yolculugunu yaptım...
YAŞANmıştı..
Ve Tüm Gerçekleriyle görülmüştür..
AŞK ı Yaşatan Meleğim..
Seviyorum Kelimeleri Yanında Çok Anlamsız Kalıyor Biliyorum..
Ama Yokluğun Göğsümde Paslı bir Hançer.. Ne zaman Sağa Sola dönsem Daha içeri batıyorsun..
Şimdi yoksun..
Ama Biz Ordaki AŞKI bugün Ayrı yerlerde Yaşıyoruz..
Sonsuza Dek...