Mucize Şiiri - Abdullah Alageyik

Bugun kagıtlara kızımı anlatacağım
Ama nereden başlayacagımı bilmiyorum
O kocaman siyah ama insanın içine
Beyaz bir sevinç konduran gözlerinden mi?
Başlasam acaba?
Her baktıgında gülen güldükçe güldüren

Ellerindenmi başlasam
Yumuşacık ve ufacık ama dünyayı
saracak kadar sevgi dolu
Hayır hayır
O küçük bedeninden başlamalıyım aslında
Şimdiden hazır sanki tüm zorluklara
Kendisini bekleyen anlamsız koşuşturmalara
Yoksa uzun uzun
Kızımın gülüşlerinden mi bahsetsem?
Bilmiyorum
Bir mucizenin neresinden başlanır acaba
Ne söylesem yalın kalıyor bir mucize karşısında
En iyisi boş vermeliyim anlatmayı
Yaşamalıyım ve yaşatmalıyım kızımı
Bir kalem kağıt ile pekiştirince dosluğunu
Dökmeye başlar kelimeleri bir bir
Ama anlatmak zordur bir mucizeyi
Tıkanır kelimeler,boğazda düğümlenir
İşte yavrusunu anlatmak babaya böyle zor gelir

Şimdi bende tükendim
Oluşumunu oluşturamadığım cümlelerle
Kızımı anlatmaktan
Beni affet eslemim
Baban yoruldu beyaz sayfalara
Seni anlatamamaktan