Büyük kudretine pek çok inandım,
Seni ta içimden sevdim ben, Tanrım!
Gönlüme tecelli eyledin sandım;
Yavrumu bağrıma basarken, Tanrım!
Yüzü gülden pembe, güneşten parlak,
Gözlerinin nuru sendedir mutlak,
Onun çehresinde sana tapınmak
Eğer bir günahsa affet sen, Tanrım!
Gönlüme taktım da neşeden kanat,
Gözlerime doldu göklerin kat kat...
Her eserin güzel ve yüksek, fakat
Bu çocuk en büyük mucizen Tanrım!
Kayıt Tarihi : 11.4.2015 15:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Halide Nusret Zorlutuna](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/04/11/mucize-134.jpg)
Beş günlük bir bebek...
Mucizeye bakar gibi baktım kucağıma aldığımda... Miss gibi kokuyordu. İçime, o minicik elleriyle sıcaklık dokuyordu. Soğuk olmasın hayata ve dünyaya diye, Güneş koymuşlar adını :)
Sevgi ve emekle büyütüleceksin.. Zaman zaman üzüleceksin. Ama emin ol, çok sevileceksin. Yalan dünyaya hoşgeldin Güneş bebek...
TÜM YORUMLAR (1)