Hayatın en güzel mucizelerinden birene tanık oldum ben seninle.
Yaşanılmadığı taktirde anlatılması mümkün olmayan,kelimelerin kifayesiz kaldığı söylenirdi.
Hep gülüp geçerdim,derdimki ne büyük yalan.
Lakin şimdi bildiğim tek gercek,sensiz yaşadığım gùnlermiş asıl yalan.
Meğer ne çok severmişim seni,farkında olmadım ben bunun hiçbir zaman.
Pişmanlıklar elegeçirdi bedenimi,esir oldum keşkelere.
Ayaklarımda pranga,ellerimde kelepçe.
Sorguya çekiyor pişmanlıklar katran karası gecelerde.
Kirpiklerin ok gibi saplanıyor kalbime.
Hep aklımdasın an ve an.
Ben seni ne çok sevmişim meğer,bunu anladım senden ayrı kaldığım zaman.
Kayıt Tarihi : 11.2.2012 22:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!