Müceste Şiiri - Kadir Ünlü

Gezdim birer birer geçen gün,
seninle gittiğimiz mekanları.
En önemlisi...
Sana nazarlık takan gözlemeci kadına,
Müceste ablaya da uğradım ....
Oturdum zulada ki oturduğumuz tahta masaya...
Bükülmüş beli,sızlıyormuş dizleri,
Kızı yapıyormuş artık gözlemeleri.
Senin sevdiğinden,
Domates biberli peynirliden yedim.
Dilerim senin canına değsin...
Hatırladı beni..!
hatta çayı orta demli tek şekerli içtiğimi.
Oturdu masama,seni sordu ...?
Varmadı dilim öldü diyemeye tabi.
Kaçırdım bakışımı,ıslak gözlerimi ama anladı.
Koydu elini elimin üstüne...
-Şad olsun ruhu,mekanı cennet,
güzel ve nazik bir kadındı,
sana da sırılsıklam aşıktı dedi...!
Yani...
Yaşıyor Gözlemeci Müceste abla bile hâlâ...
Ne olur,ne olur sende yaşasaydın,
Senden sonra kararan hayatımı,
Solan Dünya’mı,yeşile boyasaydın,
Yosun Gözlü Şahane Kadın.